Jazz’ın önemli isimleri arasında yer alan 85 yaşındaki basçı Gary Peacock 4 Eylül Cuma günü ne yazık ki aramızdan ayrıldı. Hayatını kaybettiğini bir çoğumuz sosyal medyadan öğrendik. Fakat daha önceden jazz dünyasında hiç yaşanmamış bir şekilde, önce yalan haberi (hoax news) piyasaya çıktı. Yalan haberi diyorum, çünkü Gary Peacock’ın ailesinin herhangi bir basın bildirisi olmadan, herkes 5 Eylül 2020’de öldüğünü sosyal medyadan paylaştı. Uzun süre birlikte çaldığı efsane davulcu Jack DeJohnette de Facebook’tan ölüm haberini paylaşanlar arasındandaydı. Daha sonra Dave Holland da twitter sayfasından benzer bir haber yayımladı. Bunun üzerine herkes sosyal medyadan taziye mesajları yayımlama yarışına girişti. Fakat sonra bunun yalan haber olduğunu bazı sayfalar (Örnek: https://en.mediamass.net/people/gary-peacock/deathhoax.html) paylaşmaya başladı. Bunun üzerine Jack DeJohnette Facebook sayfasındaki paylaşımını sildi. Ayrıca Gary Peacock için hazırlanmış Wikipedia sayfasında da (https://en.wikipedia.org/wiki/Gary_Peacock) 5 Eylül 2020 olarak ölüm tarihi paylaşıldı, fakat 24 saat geçmeden silindi; sonra ertesi gün ölüm tarihi 4 Eylül 2020 olarak güncellendi. Bunları niye anlatıyorum? Bazen sosyal medyaya ve sitelerde yazanlara o kadar güveniyoruz ki, hiç olmadık noktalara gidebiliyoruz…
Sonuç olarak, NPR’dan (https://www.npr.org/2020/09/07/910054995/gary-peacock-a-jazz-bassist-always-ahead-of-his-time-dies-at-85) ve başka güvenilir basın kuruluşlarından, ailesinden edinilmiş bilgiye göre, 4 Eylül’de Upstate New York’ta huzurlu bir şekilde hayata gözlerini yumduğunu öğrendik.
60 yılı aşkın jazz müziği kariyerinde bir çok önemli jazz müzisyeni ile canlı konserler ve kayıtlar gerçekleştirmiştir ki, sıralayınca değeri daha iyi anlaşılacaktır: Keith Jarrett, Bill Evans, Michel Petrucciani, Paul Bley, George Russell, Jack DeJohnette, Paul Motian, Miles Davis, Jan Garbarek, Bud Shank, Art Pepper, Lee Konitz, Jimmy Giuffre, Roland Kirk, Barney Kessel, Bill Stewart, Ralph Towner, Bill Frisell.
ECM Records’ın kurucusu Manfred Eicher’ın Gary Peacock’ın kaybından sonra söylediklerine kulak verelim: “İlk dinlediğimden beri hayran olduğum bir müzisyeni ve hayat arkadaşımı kaybettim. Onu programımızın erken bir döneminde tanıtabildiğimiz için çok mutlu ve gururluyduk. Scott La Faro, Steve Swallow ve Charlie Haden ile birlikte Gary de, en çok takdir ettiğim basçılardan biriydi. Albert Ayler’in “Spiritual Unity” ve Bill Evans’ın “Trio ’64” albümlerindeki çalışına bayıldım. Geçmişe baktığımızda etkileyici bir albüm olan “Tales of Another” ile birlikte kendisiyle yakın çalışmaya başladık. Bu albüm cazın en uzun soluklu gruplarından birinin temelini attı…”

Gary Peacock (Photo: internet/unknown)
Gary Peacock birlikte sahne aldığı topluluklarıyla Post-Bop, Straight Ahead Jazz ve Avant-Garde Jazz diyebileceğimiz jazz tarzlarına öncülük etmiştir. En çok birlikte çaldığı Trio’lar:
Keith Jarrett (p), Gary Peacock (b), Jack DeJohnette (d).
Paul Bley (p), Gary Peacock (b), Paul Motian (d).
Marc Copland (p), Gary Peacock (b), Joey Baron (d).
1969’da bir ülser hastalığına yakalanması dolayısıyla bir süre çalmaya ara vermiştir ve Japonya’ya yerleşmiştir. 1972’ye kadar kaldığı Japonya’da Japon dilini, Doğu şifa yöntemlerini, Şintoizm ve Zen Budizm’ini çalışmıştır. Bu sırada çeşitli Japon müzisyenlerle sahne alıp, albümlere de imza atmıştır. Piyanist Masabumi Kikuchi, davulcu Hiroshi Murakami ve saksofoncu Sadao Watanabe bunlar arasındadır. 1972-1976 arasında yine kendisine ilginç bir ilgi alanı belirleyip, University of Washington’da Biyoloji dalında dersler almıştır. 1979-1983 aralığında ise öğretmenliğe merak salıp, Seattle’daki Cornish School of the Arts’da müzik teorisi dersleri vermiştir.
Keith Jarrett, Gary Peacock, Jack DeJohnette üçlüsü jazz tarihinde kuşkusuz önemli bir yere sahip olacaktır. Birlikte ECM etiketiyle 23 tane albüm yayımlamışlar. Bu albümler sırasıyla: Tales of Another (1977), Standards Vol. 1-2 (1983), Changes (1984), Standards Live (1985), Still Live (1986), Standards in Norway (1989), The Cure (1990), Bye Bye Blackbird (1991), Changeless (1992), Tribute (1991), At the Blue Note (1995), Tokyo ’96 (1998), Whisper Not (2000), Inside Out (2001), Always Let Me Go: Live in Tokyo (2002), Up for It: Live in Juan-Les-Pins (2003), The Out-of-Towners (2004), My Foolish Heart: Live at Montreux (2007), Setting Standards: The New York Sessions (2008), Yesterdays (2009), Somewhere (2013), After the Fall (2018).
Gary Peacock’ın ölümüyle birlikte bir efsane jazz üçlüsü daha ne yazık ki tarihe karıştı. Hatırlamak için bazı Trio’ları aşağıda sıralayalım…
Keith Jarrett Trio
Keith Jarrett (p), Gary Peacock (b), Jack DeJohnette (d).
Esbjörn Svensson Trio
Esbjörn Svensson (p), Dan Berglund (b), Magnus Öström (d).
McCoy Tyner Trio
McCoy Tyner (p), Ron Carter (b), Tony Williams (d).
McCoy Tyner (p), Eddie Gomez (b), Jack DeJohnette (d).
Bill Evans Trio
Bill Evans (p), Scott LaFaro (b), Paul Motian (d).
Bud Powell Trio
Bud Powell (p), Ray Brown (b), Buddy Rich (d).
Oscar Peterson Trio
Oscar Peterson (p), Ray Brown (b), Ed Thigpen (d).
Duke Ellington Trio
Duke Ellington (p), Charles Mingus (b), Max Roach (d).
Hala birlikteliklerine devam eden Trio’lar varsa değerlerini bilelim…
Brad Mehldau Trio
Brad Mehldau (p), Larry Grenadier (b), Jeff Ballard (d).
The Bad Plus
Ethan Iverson (p), Reid Anderson (b), Dave King (d).
Medeski Martin & Wood
John Medeski (keys), Chris Wood (b), Billy Martin (d).
Michael Wollny Trio
Michael Wollny (p), Tim Lefebvre (b), Eric Schaefer (d).
Phronesis
Ivo Neame (p), Jasper Høiby (b), Mark Guiliana (d).
Mark Kramer Trio
Mark Kramer (p), Gary Mazzaroppi/ Eddie Gomez (b), John Mosemann (d).