“Dizzy Atmosphere – Dizzy Gillespie At Zero Gravity”
(Greenleaf Music_GRECD 1076-01 May 2020)
Dave Douglas (tp, producer)
Dave Adewumi (tp)
Fabian Almazan (p)
Matt Stevens (g)
Carmen Rothwell (b)
Joey Baron (d)
1.Mondrian (5:33),
2.Con Almazan (8:13),
3.Cadillac (6:08),
4.See Me Now (4:34),
5.Manteca (7:42)*,
6.Pickin’ The Cabbage (4:45)+,
7.Pasific (9:28),
8.Subterfuge (6:23),
9.We Pray (5:24)
*Composed by Chano Pozo, Gil Fuller, John “Dizzy” Gillespie.
+Composed by J.Dizzy Gillespie.
Others by Dave Douglas.
2020 yılının kabusu pandemiye rağmen jazz dünyasında birbirinden güzel albümlerin yayınlanması, biraz da olsa sevindirici. ”Dizzy Atmosphere – Dizzy Gillespie At Zero Gravity”, bu başarılı albümlerden biri. Albüm, adından da belli olduğu gibi Dave Douglas’ın ustası Dizzy Gillespie’ye adadığı son projesi. Douglas’ın albüme bu adı vermesinin bir öyküsü var; 1964 yılında Dizzy Gillespie Birleşik Devletler’deki başkanlık seçiminde bağımsız adaylığını koyar. Hatta seçilirse Beyaz Saray Blues Sarayı olacak, kabineyi de Duke Ellington, Miles Davis, Ray Charles, Charles Mingus, Louis Armstrong, Mary Lou Williams, Thelonious Monk, Max Roach ve Malcolm X oluşturacaktır. Yine Gillespie her zamanki esprili, hoş tavrıyla uzaya giden ilk Afro-Amerikalı astronot olmayı da önerir.
1963 New Jersey doğumlu Dave Douglas, ustasının müziğine de yansıyan ufku açık bakış açısını saygıyla anmak amacıyla bu projeye girişir. İlk 2018 yılı Şubat’ında Jazz At Lincoln Center’da tanıtımını yapar. Topluluğun o zamanki gitarcısı Bill Frisell’dir.
Douglas, Boston Berklee ve kurucuları arasında kornocu ve 3. Akım’ın yaratıcısı Gunther Schuller’ın bulunduğu New England Konservatuarı mezunu. Ayrıca 1984 yılında girdiği New York Üniversitesi’nde Carmine Caruso ile çalışmışlığı var. Gillespie ile birlikte kendisine örnek aldığı virtüoz trompetçiler, çok genç yaşta ölen Booker Little ve Freddie Hubbard.
Albüm adına uygun birinci sınıf Post-Bop beste ve yorumlardan oluşuyor. Douglas’ın, Hollandalı ressam Piet Mondrian’ın “Broadway Boogies Woogies” tablosundan esinlendiği “Mondrian” adlı bestesiyle başlıyor.
İkinci parça da bir esin ürünü. Douglas’ın, Dizzy Gillespie’nin ünlü “Con Alma” adlı Afro-Cuban bestesinden yola çıkarak 6/8 tartımla yazdığı “Con Almazan”. Bu parçayı aynı zamanda başarlı piyanisti Fabian Almazan’a ithaf etmiş. Burada trompetlerde önce Douglas, ardından son yılların parlayan yıldızı Nijerya kökenli New Hampshirelı Dave Adewumi’nin sololarını duyuyoruz. Ardından gitarda Matthew Stevens ve piyanoda Almazan soloları alıyor. Akıcı tempo üzerinde kulakta kalıcı ezgisiyle dikkati çeken “Cadillac”da gitarcı Stevens parlıyor.
Douglas’ın “See Me Now” adlı puslu ballad’ında iki trompetçinin de surdin kullanması, parçanın gizemini pekiştiriyor. Dizzy Gillespie’nin Chano Pozo ve Gil Fuller ile 1947 yılında yazdığı Afro-Cuban “Manteca”, kuşkusuz en sevilen parçalarından. Basçı Carmen Rothwell ve davulcu Joey Baron’ın Afro-Cuban Groove’u sağladığı yorumun solocuları ise; gitarda Stevens, trompetlerde önce Douglas, ardından Adewumi.
“Pickin’ The Garbage”, Gillespie’nin muzip kişiliğini yansıtan tipik bir bestesi. Douglas’ın da solosuyla Dizzy’nin bu sevimli yanına gönderme yapıyor. Elbette Adewumi’nin de desteğiyle. Piyanist Almazan ve gitarcı Stevens’ın swingli soloları parçanın kaymağı.
“Dizzy Atmosphere” albümünün en modern parçası ise Douglas’ın bestesi “Pasific”. Serbest tartımlı değişken havalı bir ballad. Almazan’ın lirizmi, kulağımızı okşuyor. İki trompetçinin zaman zaman staccato ve disonant yorumu bizi temaya yeniden bağlıyor.
Albümün son iki parçası “Subterfuge” ve “We Pray” de Douglas’ın besteleri. İlki, Post-Bop anlayışını yansıtıyor. İkincisi ise adına uygun mistik bir hava taşıyor.
Dave Douglas’ın bu albümüyle Dizzy Gillespie ustayı, gökten yere inmiş gibi hissediyoruz.
