Körleme’nin konuğu tromboncu Ali Emre Kayhan. Kayhan, 1984 yılında M.S.Ü Devlet Konservatuarı Trombon Bölümü’ne girdi ve burada Ziya Polat, Aycan Teztel ve Sezai Tarakcı ile çalıştı. Konservatuarın Lise bölümünden mezun olduktan sonra Londra Kraliyet Müzik Koleji’nde (Royal College of Music) lisans eğitimine başladı. İlk yılını İngiltere Ana Kraliçesi’nin kendisine özel bursu ile tamamladı. Prof. Arthur Wilson, Peter Bossano, David Purser ile çalıştı. Don Lusher’ın yönettiği Royal College Big Band’de çaldı. 1991-93 yılları arasında İngiltere’de çeşitli profesyonel ve amatör senfoni orkestralarında ve big band’lerde çaldı. 1997 yılında M.S.Ü Devlet Konservatuarı Lisans eğitimini de tamamlayan müzisyen, 1996 – 98 arasında piyanist Kerem Görsev ile çeşitli jazz kulüplerinde , İstanbul Caz Festivali’nde ve iki albümünde çaldı. 1996’da Steve Turre’nin workshop’una katıldı ve beraber çaldı. 1999’da Master bursu alarak, Kuzey Teksas Üniversitesi’nde (University of North Texas) Prof. Vern Kagarice ile bir semester çalıştı. 2000- 2001 yıllarinda ise Londra’daki Trinity Müzik Koleji’nden (Trinity College of Music) aldığı tam burs ile jazz Master’ını tamamladı. Master eğitimi sırasında Mark Bassey ile çalıştı ve Bobby Lamb’in yönettiği Trinity Big Band’de solo tromboncu olarak yer aldı. Henley Festivali’nde Trinity Big Band`i yönetti. Hot Orange Big Band’de çaldı. 1998’de EBU (Avrupa Yayın Birliği) Caz Orkestrası ile Stockholm Caz Festivali’nde ve 2002’de ise yine aynı orkestra ile Budapeşte’de ikişer konser çaldı. 2003’de İstanbul Caz Festivali’ne kurduğu 4Bones adlı grupla ve 2005’te de Neşet Ruacan Quartet ve özel konuk Claudio Roditi ile katıldı. Ricky Ford Big Band ve Octet, CRR Konser Salonu bünyesindeki CRR Big Band, Erkut Taçkın Band, Önder Focan Deep Purple Project, Nail Yavuzoğlu All Star Band, Melis Sökmen Band, Andy Davies Quartet’de özel konuk olarak çaldı. 2003-2008 arasında gitarist Cem Nasuhoğlu ile birlikte, 2009’da ise Neşet Ruacan ile trombon-gitar duo çalışmaları ve konserleri yaptı. Kayhan, sık sık Türkiye’de ve uluslararası gruplarda ve çeşitli big band’lerde yer almaya devam ediyor. Müzisyene dört tromboncudan oluşan bir seçki sunduk.
Steve Turre
Rainbow People
Highnote Records, 2008
Groove Blues – Steve Turre
Kenny Garret (alto saksofon)
Steve Turre (t.bone, shells)
Sean Jones (trompet, flugelhorn)
Mulgrew Miller (piyano)
Peter Washington (kontrbas)
Pedro Martinez (perküsyon)
Ignacio Berroa (davul)
Bu belli ki Steve Turre’nin bir albümü. Öyle bir yerden yakaladın ki… Hiç dinlemediğim bir parçası. Son çıkan albümlerden biri olabilir. Çalışından Steve Turre olduğu anlaşılıyor. Açıkçası benim için çok güzel birşey oldu bu. Parçayı ilk açtığında dinliyorum ama bunlar Newyork’lu gibi çalıyorlar ama pek değiller gibi de tınlıyor falan dedim içimden. Altocu soloya girdiğinde pek dinlemediğim bir altocu olduğunu düşündüm, ismini çıkartamadım. Piyanist de öyle… Trombon solo girince tonu her albümündeki gibi gelmedi bana, bir süre sonra Turre olduğunu anladım, çünkü nasıl solo çaldığını biliyorum. Yeni albümlerinden bir-iki tanesini dinlemişliğim var. Son birkaç senedir arka arkaya albüm yaptı. Parça da güzel bir si bemol blues, medium swing tempoda… Normalde Steve Turre’ün tınısı bu parçadaki kadar naif değil. Head kısmını çaldığında tanıyamadım mesela… Alto için Steve Wilson diyebilirim ama o değil. Piyanist olarak Mulgrew Miller ile çalışmaları var ama buradaki o değil bence. Buradaki biraz daha genç-orta yaşlı bir rhythm section gibi duyuluyor. Biraz konformist bir şekilde çalmışlar. Risk almayan, emin bir çalış var burada.
Steve Turre, Rainbow People albümü.
Rainbow People, tamam; biliyorum bu albümü, ama parçayı hatırlayamadım. Kenny Garret hiç böyle çalmayan bir adam. Burada Steve, Washington kardeşlerle çalmış. İcra olarak gerçekten kayıt gibi bir kayıt.
Bob Brookmeyer
Stan Getz, Bob Brookmeyer, Recorded Fall 1961
Verve, 1961
A Nightingale Sang In Berkeley Square – E. Maschewitz, M. Sherwin
Bob Brookmeyer (trombon)
Stan Getz (tenor saksofon)
Steve Kuhn (piyano)
John Neves (kontrbas)
Roy Haynes (davul)
Bob Brookmeyer bu. Çok sevdiği ve çok çaldığı parçalardan bir tanesi ama ismini hatırlayamadım. Tenorda Stan Getz olabilir. Brookmeyer’in bu kadar tizleri zorladığı kayıt pek yoktur. Bu da ender icralardan bir tanesi. Brookmeyer’i parçaya armonik yaklaşımı; tonu ki; perdeli ton ve phrasing’den anlayabiliyoruz. Burada da Steve Turre’deki gibi solo çalışından anladım. Her yiğidin bir yoğurt yiğişi vardır! Bas ve davulu kim çalıyor diye düşündüğümde, Brookmeyer’in hep çalıştığı Michael isimli bir basçı var, o olabilir. Parça, A Nightingale Sang in Berkeley Square. Piyanisti bilemiyorum, çok büyük bir aranjör piyanist var; Stan Getz’in de birlikte çok çaldığı… Danimarkalı big band ile birçok kayıtları var, pandemiden önceki senelere ait…
Bob Brookmayer, Stan Getz, Recorded Fall 1961.
Bu albüm bende yok, ‘61 kaydı. Piyanist Steve Kuhn’muş. Benim aklımdaki bu isim değildi. Aranjör ve piyanist Jim McNeely olabilir diye düşünmüştüm. EBU’nun big band’i ile (European Broadcasting Union ) çaldığımızda orkestranın lead trompetçisi Benny Rosenfeld gelmişti, bana orkestranın arşivinden albümler hediye etmişti, Jim McNeely’de orada çalışmış, ben de oradan biliyorum. Aranjmanlarını da takip ettiğim bir müzisyendir.
Slide Hampton, World of Trombones
Spirit Of The Horn
MCG Jazz, 2002
Cherokee – Roy Noble
Andre Hayward, Benny Powell, David Gibson, Hugh Fraser, Isaac Smith, Jay Ashby, Michael Boschen, Steve Davis (trombon)
David Taylor, Douglas Purviance, Max Seigel, Tim Newman (bas trombon)
Marty Ashby (banjo, gitar)
Larry Willis (piyano)
Victor Jones (kontrbas)
John Lee (davul)
Slide Hampton’un “World of Trombones” projesi değil mi? Cherokee çalıyorlar. Bill Watrous var. Müthiş bir albüm, harika bir kayıt. İlk soloyu alan Bill Watrous, solist olarak davet edilmiş. Diğer çalanlar arasında genç tromboncular var. 8 kişi falan olmaları gerek. David Gibson, bas tromboncu Earl MacIntyre, Michael Dease ki o ikinci albümde çalıyor sanırım çünkü bu proje iki kez bir araya geldi; ve Robin Eubanks… Bu canlı bir kayıt.
Evet bu ikinci albüm. Spirit Of The Horns, Slide Hampton World Of Trombones.
Phil Wilson
Phil Wilson, Makoto Ozone Live!! At Berklee Performance Center
Jazz, NM, 1983
Giant Steps – John Coltrane
Phil Wilson (trombon)
Makoto Ozone (piyano)
Çok inanılmaz bir şey yapıyorsun… Bir yerden vurdun şimdi beni! Ama sana bir tahminde bulunacağım. Bu hiç dinlemediğim bir Giant Steps. Fransız tromboncu Denis LeLoup olabilir. Böyle bir çift dil tekniğiyle çalan kim olabilir diye tahmin ediyorum. Biraz havalı da bir tonu var, çünkü büyük trombon kullanıyor. Ebat olarak senfonik bir trombon bu. Hayran olduğum bir müzisyendir. Piyanist de inanılmaz, acayip bir tekniği var. Daha önce mutlaka dinlediğim ama sürekli de dinlemediğim birisi bu. Herkes gibi çalmıyor, belki Ray Anderson olabilir, modern çalar ama bu o da değil. Eğer Ray Anderson böyle birşey yapsaydı onun exposition’u (müzikal temanın ilk sunumu) böyle olmazdı. Albert Mangelsdorff’un yaptığı multiphonic’leri (çalarken doğuşkan sesleri de söylerek üflerken aynı anda üç ses çıkarabilmek) de kullanıyor. Mangelsdorff bu işin piri.
Phil Wilson and Makoto Ozone Live at the Berklee Perfomance Center albümü.
Bunu bilemezdim, Phil Wilson’un bende çok kaydı yok. Bu hayli enteresan bir Giant Steps.
Bu güzel Körleme için teşekkür ederim.
Ben de teşekkür ederim.
