2021 yılının ilk Körlemesi’ni kontrbasçı, vokalist Esra Kayıkçı ve eşi gitarist Hakan Kamalı ile gerçekleştirdik. Müziğe 1999 yılında gitar ve müzik teorisi öğrenerek başlayan Esra Kayıkçı, 50. Montreux Jazz Vokal Yarışmasında yarı finalist, Made in New York Jazz Vokal Yarışması’nda ise birinci olmuş. Aynı zamanda bir arkeolog olan müzisyen, Allianoi Antik Kenti için sözleri Nilay Yılmaz’a, müziği kendisine ait olan Su Perisi Şarkısı’nı bestelemiş ve bu eser Allianoi’ye Mektuplar adlı kitapla birlikte CD olarak yayınlanmış. Esra Kayıkçı’nın kendi bestelerinden oluşan Bozgun Hatıra adlı bir albümü var. Hakan Kamalı müziğe klasik gitar çalarak başlamış ve Kocaeli Üniversitesi Müzik Bölümü’nü bitirerek ardından Mimar Sinan Üniversitesi Devlet Konservatuarı’nda Müzikoloji Master ve Bahçeşehir Üniversitesi Müzik Teknolojileri Bölümü’nde Jazz Yüksek Lisans programlarını tamamlamış. Kamalı ayrıca Bozgun Hatıra albümünün de prodüktörü. Esra Kayıkçı ve Hakan Kamalı çifti, Türkiye’deki jazz müzisyenleri ile çalışmalar yaptıkları gibi ikili olarak da müzik yapmayı seviyor. Bizleri kendi evlerinde ağırlayan müzisyen çifte sıcak birer çay eşliğinde dört adet seçkimizi sunduk.
Charlie Haden & Jim Hall
Impulse – 2014
Body and Soul – Edward Heyman, Johnny Green, Robert Sour
Charlie Haden – Kontrbas
Jim Hall – Gitar
E.K. : Parça tanıdık geliyor. Change’leri biliyorum… Body and Soul. Eski bir kayıt… Acaba gitarist Joe Pass olabilir mi?
H.K. : Gitarist çok gizli, karakterini ortaya çıkarmadan çalıyor.
E.K. : Kontrbasçı Ray Brown’a benziyor ama burada duyduğumuz daha tok bir sound.
H.K. : Ron Carter da olabilir ama o da çok karakteristik çalıyor, dokunuşu daha farklı.
H.K. : Jim Hall bu…
E.K. : Evet, kesinlikle Jim Hall…
H.K : Kontrbas için son bir tahminim daha var o da Charlie Haden.
Charlie Haden ve Jim Hall duo albümleri.
E.K. : Evet, o kadar sade çalıyor ki zaten…
H.K : Çok sade çaldığı için anlaması güç oldu.
E.K. : Entonasyon çok güzel (Charlie Haden)
H.K. : Joe Pass ile Jim Hall arasında ciddi stil farklılığı var. Enstrümanlarından çıkardıkları sesler insan sesi kadar farklı neredeyse. Solo çalmaya başladığı zaman hemen Jim Hall diyebildim! Gitaristlerde pena ile eşlik çalarkenki tuşe ile solo çalarkenki tuşe arasında dağlar kadar fark vardır. Jim Hall’un solo çalarken o yumuşak naïf tuşesi ancak orada belli ediyor kendini. Soloyu çalmaya başladığı andaki tını tamamen herkesin kişiye özel tınısı oluyor. En basiti, elin ağırlığı, kullandığı penanın inceliği, kalınlığı, yuvarlaklığı sivriliği; bunların hepsi çok önemli…
E.K. : Mesela Jim Hall’un dokunuşunda hepsi eşit seviyede gibi, sade… Joe Pass’ın swing hissiyatı da farklı. Charlie Haden’ın da öyle… Zamanı mükemmel bir şekilde kullanıyor, vuruşların zamanlamaları tamı tamına olması gereken yerde her zaman, metronomda gidiyor gibi…Burada Jim Hall da böyle çalıyor bence. Haden’ın solosu da sade, küçük motifler kullanıyor.
Esperanza Spalding
Junjo
Ayva Musica, 2006
The Peacocks – Jimmy Rowles
Aruán Ortiz – Piyano
Esperanza Spalding – Kontrbas
Francisco Mela – Davul
E.K. : Esperanza olabilir mi? Tınısından ve yarattığı bas hatlarından (intro’da giren uzun aralıklı motifleri kastederek) anlaşılabiliyor. Esperanza beste de yapıyor, şarkı da yazıyor.
H.K. : Piyanist son zamanlarda birlikte çaldıkları piyaniste benziyor . Biz yaşlarda siyahi bir piyanist. Adını hatırlayamıyorum.
E.K. : Piyanist Berklee mezunu diye biliyorum.
H.K. : Adı dışında her şeyi biliyoruz piyanist hakkında!
E.K. : Bu parçayı biliyorum.
H.K. : Piyanist Robert Glasper olabilir mi?
E.K. : Yok, Glasper değil bu… Bu parça bir jazz standartı olabilir. Esperanza’nın ilk albümü olabilir bu.
Albümün ismi Junjo. Piyanist Aruán Ortiz.
H.K. : Esperanza’nın müziği tam olarak ne bir düzenleme ne de bir kompozisyon. Çok eklektik bir yapısı var. Başında aldığı malzemeyi ortasında, ortasında aldığı malzemeyi sonunda duyabiliyoruz ama birbirine pek benzemeyebiliyor, bu da aslında müzisyenin aldığı malzemeyi geliştirip bütün bir kompozisyona yaydığını gösteriyor. Bu dinlediğimiz parçanın yedi dakika olduğunu varsayalım; içinde takip edilmesi gereken çok detaylı olmasa da, yazılı bir form var. Örneğin; davulcu kaç ölçü, nerede ne yapacağını biliyor. Yani burada amaç solo değil müziğin bütünü… Jazz müziğinde genel olarak odaklanılan nokta çok uzun bir süre sololardı aslında. Esperanza’nın en güzel tarafı tınılar araması. Vokal ile yaptığı jestlerin hepsi onun zaman içindeki tını arayışının gelişmesini ve kendi sesini bulmasını sağladı. O yüzden çok imza bir karakteri var Esperanza’nın.
Les Paul’s Trio Featuring Nicki Parrott
Iridium Jazz Club canlı video çekimi, IridiumLive – 2012
Autumn Leaves – Joseph Kosma
Nicki Parrott – Kontrbas, vokal
Lou Pallo – Gitar
– Bilinmeyen Piyanist
E.K. : Biraz Stacy Kent’e benziyor ama o değil. Yeni bir kayıda benziyor.
H.K. : Alkışlardan bir kulüpte çalındığı anlaşılıyor, konser salonu gibi bir yer değil. Bu tam bir aranjman değil, kafadan yapılmış bir düzenleme. Önceden planlanmak zorunda tutulmamış bir yorumu bu parçanın. Gitaristin çok tiz karakterli bir tonu var. Kendim de bu kadar tiz karakterli tonları tercih etmediğim için dinlediğim gitaristlerde de yok. Solo da bu kadar bir reverb ile birlikte delay time pek tercih edilmez aslında.
E.K. : İsmini hatırlayamıyorum ama sarışın bir kadın kontrbasçı vokalist var o olabilir mi acaba bu? Nardis’de sahne almış olabilir…
Nicki Parrott ve Les Paul’s Trio. 2012’de Iridium Jazz Club’da bir performansdan video çekimi.
E.K. : Evet, Nicki Parrott’u biliyorum. İyi bir kontrbasçı, hissiyatı çok güzel.
Bu arada gitarist de meşhur Les Paul gitarların mucidi olan Les Paul.
H.K. : Buradaki müzisyen ona benzemiyor ama? (Bu kayıtta çalan müzisyen 2009 yılında ölen, Gibson Les Paul gitarların mucidi Les Paul değil. Biraz onu andırmakla beraber, senelerce onun grubunda çalmış olan Lou Pallo… Nicki Parrott da Les Paul ile Iridium Jazz Club’da sürekli sahne alıyormuş ancak o ölünce ismini yaşatan Les Paul’s Trio ile sahne almaya başlamış. Lou Pallo ayrıca 50’ler ve 60’lara damgasını vuran Jersey Gitar Mafyası’nın bir üyesi imiş.)
(https://www.nbcphiladelphia.com/news/local/guitar-mafia-nj/2109543/)
E.K. : Videoyu izlerken fark ettim Latin bir feel’da hem çalıp hem de söylerken ben de benzer şeyler yapıyorum. Bazı yerlerde daha düz söylüyorum mesela aynı anda kontrbas çalıyorsam. Bunu dinlemek kendimde yaptığım şeyi fark etmemi sağladı! Bir tanesi aşağıda daha ritmik bir şekilde gidiyor diğeri ise daha düz gidiyor gibi.
Gary Peacock
December Poems
ECM – 1979
Snow Dance – G.Peacock
Gary Peacock – Kontrbas
E.K. : Çok güzel bir ton. Loop ile kaydedilmiş sanırım. Larry Grenadier’e benzettim tonunu ama onun böyle bir kaydını hatırlamıyorum. Parça olarak da onun yapacağı bir şeye benzemiyor. Yeni bir kayıt gibi duyuluyor. Parçayı bilmiyorum.
H.K. : Böyle looplarla bu tarz çalabilecek aklıma Avishai Cohen geliyor ama bu o değil.
E.K. : Adam Ben Ezra isimli bir müzisyen var böyle çalabilecek.
H.K. : Renaud Garcia Fons olabilir mi? Avrupalı mı Amerikalı mı onu tam çıkaramıyorum.
Gary Peacock. December Poems albümü.
H.K. : Gary Peacock benim aklıma gelmezdi çünkü ben onu geleneğe daha yakın birisi olarak tanıdım. Buradaki icra benim bildiğim Gary Peacock konseptinin bir yanında duruyor, tam ortasında durmuyor! Ama o kadar önemli ki, her şeyi yapabilecek bir müzisyen.
1979 yılı yapımı bir albüm olması da ilginç. Bu keyifli Körleme için her ikinize de teşekkür ederim.
E.K. , H.K. : Biz de teşekkür ederiz!
