Jazzdergisi.com’un ilk Körlemesi’nin konuğu gitarist Cenk Erdoğan.
(http://english.cenkerdogan.net/) Erdoğan, Bilgi Üniversitesi’nde aldığı kompozisyon eğitiminin ardından perdesiz gitar çalışmalarına ilgi duydu. Bu alanda Berklee College of Music’de bir workshop da düzenleyen müzisyen, geçtiğimiz sene bir solo gitar çalışması olan Kara Kutu isimli albümünü sundu. Kendi kompozisonlarını çaldığı gruplarla yerli ve uluslararası birçok festivale katılan müzisyen film müzikleri ve müzik prodüksiyonu ile de uğraşıyor. Müzisyene farklı türlerden gitar örneklemeleri sunduk.
Nguyen Le
3 Trios
Act / 1997
Silk / Nguyen Le
Nguyen Le (gitar)
Marc Johnson (bas)
Renaud Garcia–Fons (bas)
Dieter Ilg (bas)
Peter Erskine (davul)
Danny Gottlieb (davul)
Mino Cinelu (davul)
Bu Nguyen Le. Bu adamı yüzbin metre uzaklıktan tanırım! Kendisi ile yazışıp görüşüyoruz. İkimizde de köklerinden kopmama fikri var. Bazı albümlerinde Vietnam melodileri ve oraya özgü samplelar kullanıyor. Bu bir ACT albümü sanıyorum. Çok güzel bir kayıt. Basçı Larry Grenadier olabilir, yine de çok ona benzemiyor. Bu daha oriented Avrupalı biri. Lars Danielsson diyeceğim ama onun için de fazla güçlü bir icra bu. Muhteşem bambu gitarı ile çalıyor. Gövdesi bambudur bu gitarın. Nguyen Le’nin çok enteresan, değişik gitarları var. Bu sound da akustik/ piezo bir sound. Özellikle ballad’ları inanılmaz güzel çalar.
Davulcu ve basçıyı tanıyamadım, şimdilerde bu stilde çalan birçok adam var.
Nguyen Le. 3 Trios albümü.
Evet, biliyorum bu albümü. Bu üç ayrı triodan oluşan bir albüm.
David Fiuczynski
Flam! Blam! Pan-Asian Microjam!
Rarenoiserecords / 2016
Loon-Y Tunes / David Fiuczynski
David Fiuczynski (gitar, klavye, perküsyon
Helen Sherrah-Davies (keman)
Yazhi Guo (suona ve perküsyon)
Utar Artun (mikrotonal klavye, Fender Rhodes)
Jake Sherman (ikrotonal klavye, Fender Rhodes, piyano)
Justin Schornstein (elektrik bas)
Alex ‘BisQuiT’ Bailey (davul ve perküsyon)
Rudresh Mahanthappa (alto saksofon)
Mikrotonal, komalı sesler. Sanırım perdesiz gitar çalıyor. Çok ayıramamakla beraber, bildiğim kadarıyla bu tip deneysel çalışmaları perdesiz gitarda iki müzisyen yapıyor. Biri Timuçin Şahin, diğeri de David Fiuczynski. İkincisi biraz daha Rock. Bu bence David Fiuczynski.
David Fiuczynski, Flam! Blam! Pan-Asian MicroJam!
Yukarı doğru çıkan bir cümle vardı, orada yakaladım! Ben 2005’de Berklee’de workshop yapmıştım, David beni Berklee’ye davet eden adam. Hiromi ile de çalar. Bizim bildiğimiz anlamda perdesiz gitar konsepti değil. Mesela Timuçin Şahin de bu tarzda perdesiz gitar çalar. Onlar bu olayı efektif bir ribbon-synth gibi düşünerek icra ediyorlar. Bu çok benim tarzım değil. Bence David’in Screaming Headless Torsos müziği daha güzel. O, içinde punk ve jazz olan, hatta hiphop, rap tarzılarını bile barındıran hoş bir müzik. Dört-beş tane Screaming Headless Torsos albümü var. Bir de Kif isimli bir albümü vardır. O albümde de Rufus Cappadocia diye isimli bir elektrik çelist vardır.
Charlie Christian
After Hours
Original Jazz Classics / 2000
Swing To Bop / Charlie Christian
Nick Fenton (bas)
Kenny Clarke (davul)
Charlie Christian (gitar)
Thelonious Monk (piyano)
Joe Guy (trompet)
Böyle eski bir albümün lezzeti de bambaşka oluyor tabii. Tal Farlow gibi geliyor bana. Bir oktav çalmasını bekledim ama gelmedi. Time ve swing çok iyi burada. Tal Farlow’dan daha modern biri de olabilir. Barney Kessel da akla geliyor.
Charlie Christian. After Hours.
Tabii ki biliyorum! Ama bu dönemleri çalışırken Tal Farlow ile daha fazla ilgilenmiştim. Böyle bir kaydı 15 sene evvel sorsaydın belki bilirdim ama zaman geçtikçe insanın dinlediği şeyler de değişiyor!
Kurt Rosenwinkel
Deep Song
Verve / 2005
Synthetics / Kurt Rosenwinkel
Kurt Rosenwinkel (gitar)
Joshua Redman (tenor saksofon)
Brad Mehldau (piyano)
Larry Grenadier (bas)
Jeff Ballard (davul)
Koyu ve reverbsüz piyano tınısından Aaron Parks olduğunu çıkarabiliriz. Piyano kaydı harika. Straight No Chaser’dan bir lick çaldı saksafoncu. Mark Turner olabilir mi? Kurt Rosenwinkel bu. Rosenwinkel’in kompozisyonları enfes. Davulcu hem yumuşak tuşeli hem de böyle bir dinamikle çalabilen biri, Eric Harland olabilir.
Kurt Rosenwinkel, Deep Song albümü. Ekip: Rosenwinkel, Brad Mehldau, Joshua Redman, Jeff Ballard, Larry Grenadier. Piyano tonu gerçekten de burada Aaron Parks kayıtlarını andırıyor. Brad Mehldau’yu teşhis etmek güç, çünkü sadece sağ elde Lennie Tristano gibi line çalmış. Sol el neredeyse hiç yok.
Evet, Brad Mehldau genelde sololarına hep küçük küçük başlar. Sol elde küçük akorlar, sağda yavaş yavaş geliştirilen bir motif. Burada ise direkt mevzuya girmiş. Sol elinden hiç çözemedim açıkçası. Hani Brad Mehldau’nun solakmış da sağ elle çalıyormuş gibi bir hissiyatı vardır y Kurt’ü ise kompozisyondan ve tondan tanıdım.
Kurt, chorus efekti mi kullanıyor?
Hayır, bu chorus efekti değil. Yıllarca insanlar bu müzisyenin chorus efekti kullandığını zannediyorlardı. Aslında küçük bir mikrofon ile o efekti kendi vokal yaparak çıkarabiliyor! Ben de ilk dinlediğim zamanlarda nasıl olup da akor çaldığında sadece tek ses chorus’lu duyuluyor diye şaşırıyordum. Bir röportajında ona soruyolar, sizin gitar tınınızda birşey var, nedir o diye. O da anlatıyor. Bence Kurt’un soundunun en büyük alametifarikası buydu. Ama sanırım artık çok fazla bunu kullanmıyor. Bu bir George Benson scat gibi birşey de değil, o kadar bu işi “precise” yapmaya alışmış ki artık efekt gibi duyulur bir hale gelmiş.
Bu keyifli Körleme için çok teşekkürler.
Ben de teşekkür ederim.
