Harald Walkate: (p, comp), Vincent Veneman (tb), Jesse Shilderink (ts), Teus Nobel (tp), Mark Alban Lotz a flt), Thomas Pol (b), Max Sergeant (d).
1.These are the chosen words (6:49); 2. Him, a bull?Ha, a bird (5:34); 3.The Bostanian (6:05); 4. The Drowned World (7:00); 5. Music At Night (9:28); 6. No More Epilogues (5:56); 7. The Keys Ain’t The Keys No More (6:22); 8. The Rest Is Silence (3:50); 9. They Ayes Have It (7:25); 10. The Drowned World- Reprise (0:38)
The New York Second yedilisi, Hollanda’nın modern jazz dünyasına son armağanı… Yedilinin beyni Amsterdamlı piyanist ve besteci Harald Walkate, daha önce de Avrupa jazz sahnesinde The New York Second’ın dörtlü oluşumu ve Hadrian’s Wall adlı piyano-gitar ikilisiyle biliniyor. Her iki topluluğuyla üç albüm yayınladı. Walkate’nin müziğin yanı sıra iki şapkası daha var. Finans çevrelerini dünya sorunlarına yönlendiren bir iş adamı ve Concertgebauw Jazz Orkestrasının üyesi.
Adını Aldous Huxley’in denemelerinden alan “Music At Night” albümü,The New York Second’ın “Bay Of Poets-2017” ve “Emergo-2020″dan sonra üçüncü albümü. Dörtlü olarak şiirsel müziğini, “Music At Night”da yedili yapıda sürdürüyor. Walkate, yılların verdiği deneyimle Hollanda’nın usta müzisyenlerini biraraya getirmiş ve ortaya homojen, aynı anda nefes alan bir küçük orkestra çıkmış.
58 yaşındaki Mark Alban Lotz’u 1990’lardan beri bas ve alto flütteki unutulmaz yorumlarıyla bilirim. İstanbul’da da dinleme şansım olmuştu. Uganda ve Thialand’da büyümüş. Bu nedenle müziğinde uzak doğu esintilerini zaman zaman bulabiliyoruz.
Rafine bir tromboncu olarak bilinen Vincent Veneman, kendi onlusu olduğu gibi ayrıca Kurt Elling, Herbie Hancock, Snarky Puppy, Al Jarreau, Christian McBride, Roy Hargrove, The New York Voices, Benny Golson ile aynı sahneyi paylaşmış bir yorumcu. Yanı sıra Concertgebauw Jazz Orchestra ve The Metropole Orchestra’da yer almış.
40 yaşındaki Teus Nobel, trompet ve flügelhornda hem jazz hem de klasik müzikte usta bir tekniğe sahip. 2020 yılında Roeland Jacobs ile çıkardığı “Saudade” adlı altıncı albümüyle Edison ödülünü kazanmış.
Rotterdam’lı bascı Thomas Pol, tenor saksofoncu Jesse Shilmerink ve Amsterdamlı davulcu Max Sergeant, Hollanda’nın son yıllarda parlayan yıldızları.
“Music At Night” başlıklı denemesinde Huxley, müziği, “sessizlikten sonra anlatılamayanı en iyi anlatan” diye ifade ediyor.
Albüme gelince; Harald Walkate’nin imzasını taşıyan parçalar, film fon müziği havasında ve modern akorlarla bizi Huxley’in düşler dünyasına sürüklüyor…
“These Are The Chosen Words”, davulcu Sergeant’ın ataklarıyla ve trompetçi Nobel’in sololarıyla “groove” bir havada akıp gidiyor. Fonda trombon, tenor saksofon ve alto flütün puslu sound’ı bu “groove” akışı destekliyor.
“Him, A Bull? Ha, A Bird”, üfleme çalgıların pesimist tonlarıyla sunuluyor. Bu sound bana Herbie Hancock’ın “The Prisoner” albümündeki orkestrasyon anlayışını anımsattı. Hancock gibi piyanist Harald Walkate bu harikulade ballad’ın ilk solosunu yapıyor. Ardından tenor saksofonda Shilderink’in yalın ama duygulu solosunu duyuyoruz. Cümleyi yine Walkate tamamlıyor.
“The Bostonian”, davulcu Sergeant’ın atakları ve tempoyu belirlemesiyle başlıyor. Piyanist Walkate temayı sunarken fonda üfleme çalgıların o çok beğendiğim ve neredeyse bir orkestra çalıyormuşcasına duygusunu veren eşliğinden alto flütte Lotz sıyrılıp çıkıyor. Solosunun güzelliğine hiç şaşırmıyoruz. Davulcu Sergeant yine ataklarıyla down tempoyu yukarı çekiyor. Parça başladığı gibi sözünü tamamlıyor.
“The Drowned World”, staccatolu girişiyle tekinsiz bir dünyaya girişimizin ipucunu veriyor. Günümüzü anlatan birinci sınıf bir Walkate bestesi. Down tempo üzerinde Shilmerink ve Nobel’in isyanını duyuyoruz. Piyanist Walkate son noktayı koyuyor.
“No More Epilogues”da, trompetçi Teus Nobel, piyanist Harald Walkate, alto flütte Mark Alban Lotz, gerek eşlikli gerek eşliksiz yorumlarıyla Post-Bop’ın günümüzdeki izdüşümünü yansıtıyor.
Teus Nobel (Photo: internet/unknown)
“The Keys Ain’t The Keys No More”, Walkate’nin tipik tarzını yansıtan minimal dokunuşlarıyla sağladığı coşkulu bir lirizmle başlıyor. Yedilinin sürüklediği akıcı tempoya rağmen Walkate, lirizmini koruyor. Trombonda Vincent Veneman, solosuyla parçayı geliştiriyor. Ardından Walkate’nin birinci sınıf düzenlemesine üfleme çalgıların fanfarıyla tanık oluyoruz. Yine son vuruş Walkate’ye ait.
“The Rest Is Silence”, trompet, alto flüt, tenor saksofon, trombon kanonuyla başlıyor. Piyanonun katılmasıyla armoni tamamlanıyor. Bas ve davulun yer almadığı kısa bir parça bu.
“They Ayes Have It”, albümün tek klasik swingli yorumu… Sololarda; basda Thomas Pol, piyanoda Harald Walkate, trombonda Vincent Veneman, bekleneni veriyor.
Albüme adını veren “Music At Night”, Walkate’nin modern bir çalışması. Piyanoda Walkate, davulda Max Sergeant’ın eşliğinde basçı Thomas Pol’un temayı ağır tempoda sunduğu parça, yine Walkate’nin ostinatolarıyla latin temposuna evriliyor. Soloları; trombonda Vincent Veneman, tenor saksofonda Jesse Shilderink, alto flütte Mark Alban Lotz, trompette Teus Nobel yer alıyor.
“Music At Night” albümü sona erdiğinde kulaklarımızda harikulade modern armoniler, ustaca sololar ve yüzümüzde mutlu bir tebessüm kalıyor.
The New York Second yedilisini ve “Music At Night” albümünü keşfetmemi sağlayan albümün tanıtıcısı sevgili Arlette Hovinga’ya sonsuz teşekkürler…
