Basın harika çocuğu Victor Wooten liderliğinde, davulda Dennis Chambers ve tenor, soprano saksofon ve flütte Bob Franceschini 24-25 Ekim tarihlerinde Zorlu PSM Stüdyo sahnesindeydi.
5 Grammy ödüllü ABD’li müzisyenini ve ekibini bekleyen coşkulu bir seyirci vardı. Seyircileri içtenlikle selamlayan müzisyen, Dennis Chambers ve Bob Francheschini’yi sunduktan sonra “benim adım Stanley Clarke, evet eminim Stanley Clarke” diyerek büyük ustaya nüktedan bir saygı duruşunda bulunmayı da ihmal etmedi. Daha sonra, “bizimle müzikal bir galaksiye doğru yolculuğa çıkmak ister misiniz?” diyerek seyirciyi gittikçe içine çeken bir müzik yolcuğuna çıkardı.
Victor Wooten & Bob Franceschini (Photo: Zorlu PSM)
Konser, Wooten, Chambers, Franceschini’nin Trypnotyx albümünden Dc10 parçası ile başladı. Ekip sahnede üç kişiydi ama ortada beş kişilik müzik vardı. Wooten albümde de kullandığı hazırlanmış ses örnekleri ve synthesizer sample’larını canlı performansda da kullanarak müziği genişletti. Franceschini ise kullandığı harmonic pedal, oktav pedal, geniş zaman efektleriyle (delay/reverb) kendi sound’unu büyüttü. Bu ikilinin yanında Dennis Chambers ise her zamanki gibi mükemmel tekniği, tuşesi ve enerjisiyle bu ikiliyi sarmayı başardı ve ortaya müthiş güçlü bir sound çıktı.
Konser nasıl yüksek bir enerjiyle başladıysa o şekilde devam etti. Özellikle ilk parçalarda cep telefonu ile kayıt alan seyirci bir süre sonra hipnotize olmuş gibi kayıt almayı bırakıp tam olarak müziğin etkisi altına girdi. Wooten sahnenin her alanını kullanarak seyirci ile müthiş bir iletişim içindeydi. Bunun yanında kimi zaman bas gitarını çalarken döndürüp seyircinin üzerine atar gibi şakalar yapan yaramaz bir çocuk gibiydi. Bas sololarında tellerin akortunu boşaltarak pest ses kümeleri oluşturan Wooten, kullandığı synthesizer sesler ve efekt pedallarıyla kulaklarımızda bazen davul bazen de teremin etkisi yarattı.
Uzun süredir birlikte turnede olan grupta solo sırası kendine geldiğinde her bir müzisyen adeta devleşti. New York Manhattan’da büyüyen, Tito Puente ile 17-18 yaşlarındayken profesyonel yaşamına başlayan ve Mike Stern, Paul Simon gibi büyük isimlerle de çalmış olan Franceschini’nin zaman zaman Coltrane’i hatırlatan güçlü ve baskın bir saksofon tonu vardı. Ayrıca tenor saksofonda en pestten en tize kadar tüm ses alanını en ufak noktasına kadar kullanarak ses sınırlarını zorladı.
Victor Wooten & Bob Franceschini (Photo: Zorlu PSM)
Dennis Chambers ise her zamanki Dennis Chambers’dı. Hepimizi etkisi altına alan davul sound’una ve groove’una sahipti. Konserde üç büyük solist olduğu için, hem bir trio konseri izledik hem de her bir ustayı uzun uzun dinleme şansı yakaladık.
Bu kadar enerjik bir konserin birden sona ermesini dinleyici kabul edemedi ve bis ile üç büyük yıldız tekrar sahnedeydi. Coşkulu ve ihtişamlı son parça ile dinleyiciye istediğini veren ekip seyirciyi selamlayarak kulise dönmeye çalışırken Victor Wooten bas gitardan, bilete, biletten pickguard’a kadar her şeyi tek tek imzaladı.
