10 Mayıs 2022 Salı günü PSM’de Caz serisi kapsamında Zorlu PSM Turkcell Platinum Sahnesi’nde izlediğimiz Yellowjackets grubu, salonun neredeyse tamamını dolduran genç ve yaşlı seyircilerin yoğun alkışları ve ilgisiyle, Fusion tarzının iyi bir temsilcisi olarak iyi bir performans sergiledi.
Yellowjackets (Photo: Beran Paçacı)
1977 yılında kurulan, neredeyse kırk yıla yakın süredir varlığını sürdüren Yellowjackets grubunun iki vazgeçilmez ismi Russell Ferrante ve Bob Mintzer yanlarına sonradan katılan Will Kennedy ve Dane Alderson ile birlikte Fusion Jazz ile Smooth Jazz tarzlarının ortasında bir noktada beni kararsız bıraktılar. Konserde yer alan parçaların çoğunluğunda grup elemanları jazz cümlelerini birlikte kuruyorlardı ve tekrara dayalı melodilerle kulağımıza yer ediyorlardı. İkinci parçadaydı sanırım, henüz seyirciden bir reaksiyon alamamışlardı ki, Bob Mintzer’ın attığı tenor saksofon solosundan sonra alkışlamaya başladım ve seyirci bana katılarak alkışladı ve ses verdi; ilk reaksiyonu bu şekilde birlikte göstermiş olduk. Aslında jazz konserlerinde atılan sololardan sonra müzisyeni alkışlamak jazz’ın geleneğinde vardır, fakat burada sanırım soloların çok belirgin olmaması, müzisyenlerin ön plana nadir çıkmaları nedeniyle, seyirciden çok da fazla solo alkışı almadılar.
Konser line-up’ını şuraya not düşdükten sonra grup elemanlarını teker teker değerlendirmek isterim.
Russell Ferrante: Piyano, Synthesizers
Bob Mintzer: Tenor Saksofon, EWI
Will Kennedy: Davul
Dane Alderson: Bas Gitar
Öncelikle 39 yaşındaki bas gitarist Dane Alderson ile başlayayım. 2015’den beridir grupta yer alan Alderson, 3 parçada bas solosu yaptı. Onun dışında parçalarda iyi bir eşlikçiydi diyebilirim.
Konserden sonra kısaca sohbet ettiğimiz sempatik davulcu Will Kennedy, onlar hakkında iyi bir izlenim paylaşacağımdan emin olduğunu söyleyerek, fotoğraf çektirme ricamı da kırmadı. Kendisi dünyanın önemli davulcuları arasında gösteriliyor. Konserde sesini ön plana çıkartan ataklarıyla, dikkatleri üzerine çekmeyi bildi; fakat konser boyunca hiç davul solosu gerçekleştirmedi. Konser sonrasında sadece Kennedy sahnedeydi; bir çok genç kendisiyle sohbet etti ve hayranlıklarını dile getirdiler.
Will Kennedy, Burak Sülünbaz, Beran Paçacı (Photo: Burak Sülünbaz)
Bob Mintzer konserin öne çıkan ismiydi. Tenor saksofonuyla özellikle balad’lardaki yumuşak tonu ve daha fusion’a, elektroniğe kayan parçalardaki EWI (Electronic Wind Instrument) sololarıyla aklımızda yer etti. 70’ler ve 80’lerdeki Yellowjackets’ı aratıyor muydu, bunu o zamanın ateşli takipçilerinin cevaplaması daha doğru olur… Benim gözlemim, seyirciyi yeterince tatmin ettiği noktasında.
Russell Ferrante piyano sololarında ikili, üçlü tekrarlarla oluşturduğu cümleleriyle ve sakin çalışıyla daha çok Smooth Jazz parçalarındaki sakinliği yansıttı. Grubun birlikte oluşturdukları sound, güzel bir yemek yerken arka planda ona eşlik edecek iyi bir fon gibiydi aslında bana göre. Russell da tam olarak bu savımı destekleyecek şekilde bir icra sergiliyordu.
Dinleyicilerin bir kısmını 1977’de kurulan Yellowjackets’ı o zamanlardan beri dinleyenler, bir kısmını ise yeni keşfeden gençler oluşturuyordu. Eski takipçileri nostalji yaşadılar. Yeni takipçileri ise yeni bir heyecan duydular.
Yellowjackets (Photo: Beran Paçacı)
Konser programını ileride referans olması açısından aşağıda paylaşıyorum. Parçalardan dört tanesine Aralık ayında çıkacak albümlerinde yer vereceklerini söylediler. Bob Mintzer “Intrigue” parçasının soul jazz tarzındaki ünlü Moanin’ parçasından esinlenme olduğunu, bir nevi Yellowjackets versiyonu olarak düşünebileceğimizi dile getirdi. Ayrıca, Miles Davis’i anmak için hazırladıkları Dewey parçasına da vurgu yaptı.
- Man Facing North – Like A River (1993), Raising Our Voice (2018)
- The Red Sea – Run For Your Life (1993), Jackets XL (2020)
- Early
- Intrigue (Yellowjacket’s version of)
- Greenhouse – Greenhouse (1991)
- Spirits – Greenhouse (1991)
- Dewey – Like A River (1993), Jackets XL (2020)
- Challenging Time
- Samaritan
- Claire’s Song – Mirage A Trois (1983), the Best Of Yellowjackets (1999)
Bu arada grubun isimlendirilmesinde sevimli veya anlamlı bir şey bekliyorsanız hayal kırıklığına uğrayabilirsiniz. Russell Ferrante, grubun adının nasıl seçildiğini şöyle anlatıyor: “Keşke zekice bir gerekçe olsaydı, ama gerçekten yok. Bir kayıt sözleşmesi imzalamak umuduyla demomuzu yaparken, hala “Robben Ford Band” idik. Robben ile (öncelikle enstrümantal) bir plak kaydetmiştik, ancak plak şirketi onu daha pop ve vokal odaklı bir şeyler yapması için “teşvik ediyordu”. Enstrümantal müziğe de devam etmek istediğimiz için, deyim yerindeyse “grup içinde grup” oluşturmaya karar verdik. Demo oturumunda Jimmy olası isimlerle dolu bir sayfa getirdi, bunların çoğu korkunçtu. Canlı ve enerjikbir şeyi çağrıştırıyor gibi göründüğü için, ortaya çıkan Yellowjackets’tı. Bir isim seçtiğinizde, ona takılıp kalırsınız, yani 16 yıl sonra buradayız, yetişkin adamlar “Yellowjackets” adlı bir grupta çalıyorlar.”
Konseri dinlemeye gelenler arasında Yahya Dai, Aycan Teztel, Tuluğ Tırpan ve Erhan Ertetik de vardı.
Yellowjackets grubunu takip etmek için: https://www.yellowjackets.com/
